|
۩۞۩ خاندان نُه زهی & طایفه نُهودزهی۩۞۩ معرفی طایفه نُه زهی&نُهودزهی& 9 زهی&نخودزهی&نحدزهی&نخدزهی&نحودزهی (سیدبلانوشی&syed balanoshi)
| ||||||||||||||||
|
لینک دوستان
|
اسامی رؤسا و سرداران طوایف عشایرنشین سرحد(اطراف کوه بیرک وپیگول و زابلی وتفتان و گزو (( سایت عربی
))
اسماء رؤساء العشائر ضواحي كوه بيرك و زابلي و تفتان و غزو داد علي فرزند نظر مزار زائي من ضواحي كوه بيرك صاحبداد فرزند للاه محمد زهي من كرم آب قرب كيلي
علي مردان قادر بخش جهانكير زهي من سيه بند و كارو اندر
غلام محمد بن دين محمد داد خدا زهي من ضواحي كشت و سفيد و كوه سفيد
عصا بن سركل شهرسان زهي من ضواحي كوه بيرك قرب زابلي
فيض محمد كمال خان عبدل زهي من زابلي و ايرندكان قرب سرباز
همانطور که معلوم است طوایف سیدبلانوشی؛ نهودزهی وگمشادزهی بیشتر بصورت عشایرنشین بوده اند.ناگفته نماند این بزرگواران درزمان خویش ریاست طواف خودرا برعهده داشته اند،چیزی حدود 20 تا 30 سال پیش.واکنون بیشتر افراد این طوایف به شهرها برای زندگی روی آورده اند ولی هنوز گروهی از آنان درحوزه محل زندگی طایفه شان زندگی میکنند.
برخی از بزرگان فعلی طایفه نهودزهی دراین مناطق:
حاجی علیم فرزندغلام محمد محمودزهی من پیگل ومن ضواحی کوه بیرک وزابلی
آزاد فرزند گل بیک شهدادزهی من کوه بیرک وضواحیها
واجه دراخان درازهی (سندکزهی)من زابلی (مگس/مهرستان) وضواحیها
حاجی مراد فرزند لال بخش سندک زهی من گونیچ وکاروندر وضواحیها
منبع:سایت عربی منتدیات إتحاد البلوش
· 1 گفتاورد
شیخ عبدالقادر بن ابی صالح بن جنگی دوست (یا چنگی دوست) گیلانی ،عارف ,صوفی, محدث و شاعر قرن پنجم و ششم قمري بود.وی موسس سلسله تصوف قادریه (منتسب به عبدالقادر)بودوازمشاهیرمشایخ صوفیه وشیخ طریقه قادریه میباشد.کنيه وي «ابومحمد» است. ومهمترین لقبش «محی الدین» است و برخی دیگر از القاب او «ثموت الثقلین»، «شیخ کل»، «شیخ مشرق»، «محی الدین» میباشد. از دیگر القاب او می‌توان به «غوث گیلانی»، «غوث»، «غوث اعظم»، «غوث الثقلین»، «باز اشهب»، «باز اللَّه» و «جنگی دوست» اشاره کرد که این آخری، لقب پدر ایشان یعنی امام ابی صالح موسی است.
بنا به قول راجحِ مستند به گزارش ابن جوزی ،مورّخ معاصر شیخ عبدالقادر، در كتاب «المنتظم ،10/219» در شب ۱ رمضان 470 قمری (۲۲ اسفند 456 خورشیدی) تولدیافت... زادگاه او قریه «بشتیر» از توابع گیلان بوده است ومحل زندگی وی گیلان ده وبغداد بوده است
نسب ایشان از طریق پدر :
. در کتب انساب معتبر نسب شیخ رضی ا... عنه به همین ترتیب آورده شده با این تفاوت که ابن رجب در طبقات نام و نسب ایشان را عبدالقادر بن ابی صالح بن عبدا... بن جنگی دوست آورده .( ابی صالح کنیه است و تنها در ذکر نام ایشان کنیه آمده ، در صورتی که باید همچون دیگر اسامی ، به خودِ نام اشاره می رفت ) .
پدرش ابوصالح عبدالله بن جنگی دوست(و شاید چنگی دوست) به رغم آن كه به یقین از سادات است ، امّا حسنی یا حسینی بودنش،مورد اختلاف مورّخان است؛مع الوصف از آن جا كه حسنی بودن ایشان،نظر غالب مورّخان است و پشتوانۀ تاریخی قوی تری دارد،پذیرفتنش در آیین پژوهش،منطقی تر است واز اسناد معتبری چون تاریخ بغداد، تحفة الازهار، الانساب سمعانی، سیر اعلام النبلاء، وفیات، مروج الذهب، الکامل و ... نتیجه گیری می شود که نسب ایشان از جانب پدر بدون شک به امام حسن مجتبی می رسد.
تمام علمای انساب برآنند که شیخ عبدالقادر گیلانی فرزند ام الخیر امه الجبار فاطمه بنت شیخ عبدا... صومعی (صومعه سرای گیلان) و شیخ عبدا... فرزند سید جمال الدین بن سید ابی العطا عبدا... بن سید کمال الدین عیسی بن سید الامام ابی علاءالدین محمد الجواد بن امام علی الرضا بن امام موسی الکاظم بن امام جعفرالصادق بن امام محمد الباقر بن امام علی زین العابدین بن امام با صفا امام اهل السنة حضرت سيد الشهدا امام حسين عليه السلام است .
مادرش سیّده أم الخیر فاطمه دختر سیّد عبدالله صومعی از نوادگان امام حسین(رض) بوده است.براین اساس، نسب شیخ عبدالقادر هم از جانب پدر و هم از جانب مادر، به امام علی بن موسی الرضا وحضرت علی و فاطمۀ زهرا (رضی الله عنهما) می رسد و این امر گرچه به مصداق حدیث نبویِ « مَنْ بَطَّأَ بِهِ عَمَلُهُ،لَمْ یُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ » به خودی خود،فضیلت یا افتخاری نیست،امّا آن گاه كه با کیمیای ایمان در آمیزد،نورٌ علی نور و مایۀ شرافتی مضاعف خواهد شد.
1- توکلی، محمد رئوف، تاریخ تصوف در کردست‍ان، تهران: انتشارات توکلی، ۱۳۷۸، ISBN 964-91903-7-6.
2-دهخدا،علی اكبر،لغت نامه.
3-ذهبی،حافظ شمس الدّین محمّد، سیر أعلام النبلاء ،بیروت: مؤسسه الرساله
4-الكیلانی،الدكتور عبدالرزاق،الشیخ عبدالقادر الجیلانی الامام الزاهد القدوه،دمشق:دارالقلم،چاپ اول،1414ق.منبع عمدۀ من همین كتاب بوده و لذا به جای ارجاع های متعدد در متن ،یكجا به عنوان منبع معرفی می شود.
5-دانشنامهٔ جهان اسلام
6- سایت اینترنتی:www.reference.com
7-جان ناس،تاریخ جامع ادیان،ترجمۀ علی اصغر حكمت ،تهران:شركت انتشارات علمی فرهنگی،چاپ یازدهم،1380ش
ادامه مطلب
شیخ غوث اعظم شیخ عبدالقادرگیلانی(جیلانی) قدس سره
برشما لازم است ابتدا ایمان آورده سپس یقین حاصل کرده و بدنبال آن در ذات حق عزوجل فنا شوید، و این ممکن نخواهد بود مگر با رعایت حدود شرع و اجرای دستورات رسول اکرم و متابعت از قرآن.
جنگ سرافرازخان ( از زابل) با سرحدی ها ( از جمله نخودزهی ، سهراب زهی ،یادگاری و لشکرخانزهی)
.....روچگ و فرضنت خدایی من عبادت کنین
اودا په ناهوگ په دزک کصیه (قصه ) جود (درست) کنین
مادگین گوک و لیدهین من په سلطان دهین. ---
باد جماز و باد پیادگ , جمع کنین نصد سوار
کشتش سرفرازا گو لشکرا
میر دلشاد بلوچ نامدار
منت شه یشاه سرفراز و سواریه
تا کصه بکنت په وتی کوما
شه مزه جگری سرحد زمینا
تهک و تیک رومیان په گله پیش یتگین سیلانیان زنگ و زار .
وا ! میر دلشاد خان( پهلوان نخودزهی که از طرف سرافرازخان خطاب قرار می گیرد )
من تهی دست تبرزین و وتی ناما بجار , ( از رشادت پهلوان , سرافراز و همچنین شیر زن بلوچ بی بی بزرگ به تعجب و به ناله می افتد)
پادشاهان یمینه , دولتان نوکری , ---
(جواب دلشادخان )صد برون گوشته وابچه سرفراز طالعت یارا نبی
سرحد راجان په تهی دستا گم و گارا نبی
پیل هندو , تولگه دستا شزاوارا نبی
هژدهای اتشپشان مثل پاگارا نبی
رود مهران ( در تفتان ) په وضو گپتنا لرد نبی
کوه تفتان په صیاد گردگا نرم نبی
سرفراز از ناحیه سیستان ومرز کنونی سه کشور افغانستان , پاکستان و ایران , وارد کویته شده , در آنجا , پنج گور و شهرهای میانی را تاراج , دامها و اموال آنان را به تاراج برده , این حمله به ناهوگ , دزک و جالق و زابلی هم میرسد , ازبند زابلی و ایرندگان , وارد دشت کهنو ایرندگان میشود واز ترس تنگه ای بودن رود به طرف شهر قدیم ایرندگان نمی رود.
بعد از اینکه طایفه نخودزهی ولشکرخانزهی باخبر میشوند او را دنبال کرده , سواره ای بطرف قوم سهرابزهی و یادگاری در تفتان می فرستند تا آنان آمادگی داشته و از دو طرف مهاجم را غافل گیر نمایند .
اینکار صورت می پذیرد . سرافراز غافل گیر میشود به ناله و زاری می افتد و لشکر پانصد نفریش تار و مار شده و به زانو افتاده و با ذلت به همراه شش نفر از باقیمانده افرادش که مورد گذشت پهلوانان بلوچ قرارگرفته بودند برای همیشه برمیگردد که دیگر هوس حمله به این خطه را برای همیشه فراموش و با ذلت به شهر خود بر میگردد.
شعروداستان این جنگ که درسرحدودرزمان قدیم اتفاق افتاده است،سینه به سینه نقل شده است که مطلب فوق توسط ملاحسن اسکندرپور(حیدرزهی وبراهویی) وعبدالحمید روحی(ازطرف مادرنخودزهی)که ساکن ایرندگان هستندروایت شده است.
منبع:ایرندگان بزرگ [ پنج شنبه 18 خرداد 1397برچسب:طایفه نخودزهی,پلوان نخودزهی,میردلشادخان بلوچ,دلشادخان,میر دلشاد نخودزهی,شیخ حسن بلانوش,جنگ,سرحد,پهلوان بلوچ, ] [ 16:55 ] [ عبدالوهاب نُه زهی(نُهودزهی) ]
خاش یکی از شهرهای خوش آب و هوای استان بلوچستان می باشد که در مرکز این استان قرار دارد این شهرستان از شمال با زاهدان از طرف جنوب غرب با ایرانشهر و از طرف جنوب شرق با سراوان و از طرف غرب با استان کرمان و در نهایت از طرف شرق با کشور پاکستان هم مرز می باشد.
اطراف این شهرستان را کوههای بلند فرا گرفته اند و قله ی بلند استان،یعنی تفتان در نزدیکی این شهرستان قرار دارد . این شهرستان دارای ۲ دانشگاه می باشد یکی دانشگاه آزاد اسلامی و دیگری دانشگاه پیام نور
اغلب مردم این شهر بلوچ هستند و زبان آنها بلوچی می باشد و مردم این شهر از طوایف گوناگونی تشکیل شده اند ؟
که می توان از طوایف مشهور و سرشناس این شهرستان طوایف زیر را نام برد: نخودزهی(محمودزهی-شهدادزهی-سندک زهی-عبدل زهی-الله رسان زهی و...) ریگی
شهلی بر شهنوازی جمالزهی،خاشی
بامری کُرد،سهراب زهی،میربلوچزهی سالارزهی هاشمزهی ایرندگانی ها( لشکرخانزهی،میر(علكزهی)،اله رسانزهی،لهدادزهی،زهری زهی،حیدرزهی،حسین زهی و...) کُردی(تمندانی) و... همه ی این طوایف از مهمترین طوایف شهرستان می باشند که در کنار همدیگر به خوبی و خوشی زندگی می کنند وبقیه ی طوایفی که از آنها نامی برده نشده از اقلیت کمتری برخوردارند و زیاد نیستند. لطفا اگراسمی ازطوایف بزرگ دیگرجامانده،به صورت نظر نام ببرید. |
درباره وبلاگ  سلام بازدیدکننده گرامی حضور شما را در وبلاگ تبریک میگم .امیدوارم مورد قبول واقع شود. در به ثبت رساندن وبلاگی با کیفیت بهتر درباره معرفی طایفه نه زهی/نُهودزهی مرا یاری فرمایید.ممنون seyed.balanoshi@yahoo.com
امکانات وب
<-PollItems->
Alternative content
| ||||||||||||||
| [ طراحی : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||||||||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
